Είναι, και πολύ μάλιστα. Κάπως έτσι λοιπόν το Yamani και το Not an Expert έκαναν την κολεγιά. Και κάπως έτσι, αποφάσισαν να πάνε παρέα την πρώτη τους εκδρομή.

Καρπός αυτής της οινικής εξόρμησης είναι τούτο εδώ το άρθρο. Και επειδή ο φίλος Μάκης έγραψε κι αυτός τις δικές του εντυπώσεις από την εξόρμησή μας, παραθέτω το κείμενο αυτούσιο στο τέλος …

Η εκδρομή κοντινή, άλλωστε ήταν ακριβώς στο τέλος της θερινής ραστώνης μας. Οι μεν δεν απομακρύνθηκαν ιδιαίτερα από την Κορινθία, οι δε από την Αργολίδα…

Σημείο συνάντησης το χωριό Λαλιώτης Κορινθίας. Στο πολυ-αγαπημένο μας Kτήμα Παπαργυρίου. Ο Γιάννης και η Ελένη (και ο Δημήτρης βεβαίως βεβαίως) μας φιλοξένησαν στο σπίτι τους (όπου άλλωστε βρίσκεται και το οινοποιείο).

Εκεί συζητήσαμε επί παντός οινικού επιστητού, για τα καλά και τα κακά του ελληνικού χώρου, μιλήσαμε για τον ΣΜΟΕ, όπου άλλωστε ο Γιάννης είναι και αντιπρόεδρος και βέβαια δεν παραλείψαμε να δοκιμάσουμε κρασιά του Κτήματος (αυτό έλειπε άλλωστε). Και τα συνοδέψαμε με πεντανόστιμους μεζέδες από την χρυσοχέρα Ελένη.

Η λίστα των κρασιών που δοκιμάσαμε είναι μεγάλη, αλλά εδώ θα ανεφέρουμε μερικά μόνο από τα διαμαντάκια:

• Μοσχούδι – Ασύρτικο 2006
• Sauvignon Blanc 2006
• Le roi des montagnes Assyrtico 2016.
• Le vigneron grec 2016
• Vinum Curtium 2006
• Don Giovanni 2006
• Αγιωργήτικο Cabernet 2001
• Όψιμο Τρύγο 2006

Ενώ κατευθείαν από το βαρέλι δοκιμάσαμε

• Μαυροδάφνη 2017
• Nebbiolo 2017 (για το Don Giovanni)
• Syrah 2017
• Touriga Nacional 2017
• Cabernet Sauvignon 2017
• Μαυρόστυφο 2017

Ιδιαίτερα το τελευταίο μας εντυπωσίασε με τη φρουτώδη μύτη του και το γεμάτο, μαλακό στόμα του. Μια ποικιλία (και ένα κρασί) που ο Γιάννης το πιστεύει ιδιαίτερα.

Ο Γιάννης, με τους 2 γιούς του και την αμέριστη υποστήριξη της Ελένης, κάνει εξαιρετική δουλειά, χωρίς τυμπανοκρουσίες, κοιτώντας κυρίως πώς θα κάνει καλά κρασιά.

Τίποτα λιγότερο τίποτα περισσότερο.

Υ.Γ. Για το τέλος σας φυλάω, για να ζηλέψετε, ένα ιδιαίτερο πειραματικό κρασί που δοκιμάσαμε. Αφιλτράριστο. Με φυσαλίδες. Νόστιμο. Πολύ. (Μέχρι εκεί θα αποκαλύψω)

Υ.Γ. 2: Έχουμε επισκεφθεί το οινοποιείο του Γιάννη και παλιότερα. Τις τότε εντυπώσεις μας μπορείτε να τις διαβάσετε εδώ.

Και όπως σας υποσχέθηκα, μπορείτε να διαβάσετε το κείμενο του Μάκη στο Not An Expert, παρακάτω:

—————————————————————————————————————————————–

Στις 5 Αυγούστου έγινα 37 ετών. Κατά γενική ομολογία μια δύσκολη ηλικία για να κάνεις νέους φίλους. Ειδικά αν κάποιος αναλογιστεί πως περνάω το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας μου μπροστά σε μία οθόνη και πως κατά κύριο λόγο αυτές τις ώρες βρίσκομαι συνδεδεμένος στα social media. Είναι γνωστό άλλωστε πως τα social media μας απομακρύνουν. Τι; Όχι;

Στην δύσκολη λοιπόν αυτή ηλικία, με έναν φίλο που γνώρισα και εκτίμησα στα social media και με την καλή μου (η γνωριμία με την οποία έγινε πάλι με digital background, αλλά αυτό είναι θέμα για άλλη μέρα) επισκεφτήκαμε ένα οινοποιό, φίλο πλέον, τον οποίο είχαμε την τύχη να γνωρίσουμε, ναι, μάντεψες σωστά, στα social media.

Ένα από τα καλά που έρχονται με τα χρόνια είναι η ικανότητα να ξεχωρίζεις τους ανθρώπους που ταιριάζεις σχετικά εύκολα. Μερικές αναρτήσεις από κοινά αγαπημένα μέρη και κρασιά, λίγα σχόλια, μια συνάντηση σε κάποια οινική έκθεση και μπαμ. Το παρεάκι είναι έτοιμο. Μιλάω φυσικά για το Γιάννη Βραϊμάκη (το Ya του YaMaNi) με τον οποίο η γνωριμία μας ήταν instant success.

Μια από τις αγαπημένες κοινές συνήθειες με το Γιάννη είναι ο σχολιασμός στις αναρτήσεις του πιο social οινοποιού της Ελλάδας. Ναι, πάλι σωστά μάντεψες, μιλάμε για το Γιάννη Παπαργυρίου. Το Γιάννη, τον οινοποιό, τον γνωρίσαμε αρχικά από τα κρασιά του αλλά αρκετά σύντομα τον συναντήσαμε στα social media. Καλά δεν ήταν καμιά μεγάλη ανακάλυψη μια και πρόκειται για πραγματικό highlight στην social οινική κοινότητα.

Ο Γιάννης Παπαργυρίου είναι ένας ιδιαίτερος οινοποιός. Από αυτούς που το επάγγελμά του τον συνοδεύει σε κάθε έκφανση της καθημερινότητάς του. Το κουβαλάει με καμάρι και τιμή. Το οινοποιείο του έχει περιορισμένη παραγωγή (προς το παρόν) και τις φιάλες του θα τις βρεις συνήθως σε λίστες και κάβες, που έχουν αφιερώσει χρόνο στο στήσιμό τους.  Τα κρασιά του έχουν πάντα τον χαρακτήρα του οινοποιού. Παραδοσιακά και ταυτόχρονα κοσμοπολίτικα, με αγάπη για τον τόπο του αλλά και επιρροές από ταξίδια και αμέτρητες δοκιμές. Η μικρή παραγωγή σημαίνει ότι δεν είναι σπάνιες οι “μάχες” για παραγγελίες κάτω από αναρτήσεις του και παρότι η παρουσία του παραγωγού στα social media κάθε άλλο παρά ως sales pitch μπορεί να χαρακτηριστεί, σπάνια θα δεις ανάρτησή του, που δεν συνοδεύεται από πρόθεση αγοράς από τους εκατοντάδες groupies των κρασιών του.

Τόσο ο Γιάννης B. όσο και εμείς είχαμε στο παρελθόν επισκεφτεί το οινοποιείο αλλά πάντα είχαμε στο μυαλό μας να επαναλάβουμε μια επίσκεψη. Όπως αποδεικνύεται το ίδιο είχε και ο Γιάννης Π. και τις προθέσεις του μας τις ανακοίνωσε, πώς αλλιώς, με ένα post στο Facebook.

Μπορείς να πεις όχι σε μια τέτοια πρόσκληση; Βασικά, γιατί να πει όχι κάποιος σε μία τέτοια πρόσκληση;

Μετά τις απαραίτητες συνεννοήσεις το ραντεβού κλείστηκε για την πρώτη διαθέσιμη σε όλους Κυριακή. Πήραμε λοιπόν την ανηφόρα προς το Λαλιώτη και εκεί στις 12 και κάτι το μεσημέρι στην είσοδο του σπιτιού τους μας υποδέχτηκε ο Γιάννης με την σύζυγό του Ελένη. Η αρχική μας εντύπωση ήταν πως θα δοκιμάσουμε μερικά κρασιά, θα τσιμπήσουμε κάτι όλοι μαζί και το απόγευμα θα πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής, ίσως αρκετά νωρίς για να κάνουμε και μια βουτιά στις παραλίες της Κορινθίας.

Σήμερα, διαβάζοντας τις παραπάνω γραμμές μπορώ να γελάσω δυνατά. Όταν ο Γιάννης σε καλεί σπίτι του, καθάρισε το πρόγραμμα όλης της ημέρας σου. Ίσως και της επόμενης! Η δοκιμή δεν περιορίστηκε στις τρέχουσες κυκλοφορίες. Παλιές χρονιές, πολύ παλιές χρονιές, φθάνοντας στις πρώτες εμφιαλώσεις του κτήματος συνδυάστηκαν με δοκιμές από τα βαρέλια στο κελάρι και φρέσκες εμφιαλώσεις. Λευκά και ερυθρά, ποικιλίες από κλήματα που μόλις έδωσαν καρπό και από άλλα που πλέον έχουν ξεριζωθεί. Περισσότερες λεπτομέρειες για την δοκιμή ακολουθούν στο κείμενο του Γιάννη Β. παρακάτω. Η επίσκεψη λίγων ωρών εξελίχθηκε σε έναν μαραθώνιο δοκιμών, φαγητού και συζήτησης.

Ο Γιάννης και η οικογένειά του άνοιξαν το σπίτι τους και έστρωσαν το κυριακάτικο τραπέζι τους σε τρεις ανθρώπους, που μέχρι εκείνη τη στιγμή γνώριζαν ελάχιστα. Φεύγοντας, αργά το βράδυ της Κυριακής, ο ενθουσιασμός μας ήταν έκδηλος και οφειλόταν εξίσου στα καταπληκτικά κρασιά που δοκιμάσαμε αλλά και στους νέους φίλους που μόλις κάναμε.

Υ.Γ. για τους γνωρίζοντες: Το γεγονός πως είμαστε φίλοι δεν εγγυάται την δέσμευση Μαυρόστυφου.

Υ.Γ. προς Γιάννη Παπαργυρίου: Αν το γεγονός πως πλέον είμαστε φίλοι εγγυάται την δέσμευση Μαυρόστυφου, παρακαλώ να μείνει κρυφό, εκφράζονται φόβοι για πιθανή διάρρηξη!

(Αν θέλετε να διαβάσετε κι άλλα κείμενα του Not An Expert τότε για δείτε εδώ)