Αν μας διαβάζετε τακτικά θα έχετε καταλάβει ότι ο Βόλος και η κουλτούρα του Τσίπουρου είναι κάτι που μας εξιτάρει. Έτσι λοιπόν δεν θα γινόταν να μην είμαστε παρόντες στην βραδιά που το αγαπημένο Με Ζεν του Βόλου κατέβηκε στην Αθήνα, φιλοξενούμενο από το Lost Athens, ένα νέο εστιατόριο στο κάτω Παγκράτι. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι το Με Ζέν το έχουμε επισκεφτεί 2-3 φορές στο φυσικό του χώρο -αλλά και με ντελίβερι(!)- και οι ιδιαίτερες γεύσεις του μας είχαν εντυπωσιάσει. 

Αν και η ανυπομονησία μας για το γεγονός ήταν μεγάλη, η απογοήτευση δεν άργησε να έρθει.. Φτάνοντας στον χώρο του εστιατορίου μερικά λεπτά πριν την ώρα της κράτησής μας, ο άνθρωπος της υποδοχής μας λέει ότι θα χρειαστεί μερικά λεπτά για να αδειάσει το τραπέζι μας. Έχοντας περιμένει για περισσότερο από 10 – 15 λεπτά, διαμαρτυρόμαστε και έτσι βρίσκεται μια λύση. Βγαίνει ένα τραπέζι από το πατάρι (αφού προφανώς η παρέα που βρισκόταν στο τραπέζι πριν από εμάς δεν είχε τελειώσει το μενού της) και μεταφέρεται στο τέλος του πεζοδρομίου, δίπλα στον κάδο σκουπιδιών. Προφανώς, το σημείο μύριζε έντονα και έτσι διαμαρτυρηθήκαμε εκ νέου. Τελικά, μετά από ένα 5λεπτο βρίσκεται μια νέα λύση, ένα τραπέζι στο μέσο του μαγαζιού.

Αφού κάτσαμε και μας σέρβιραν νερό και τοποθετήθηκαν τα κουβέρ στο τραπέζι, ξεκινάει το μαρτύριο του φαγητού. Έπρεπε να περάσουν ακόμα 40 λεπτά πριν σερβιριστούμε το πρώτο σετ από μεζέδες μαζί με το τσίπουρο και αφού, βέβαια, παραπονεθήκαμε. Για να περάσουμε στη δεύτερη γύρα, πέρασε άλλη μια ώρα (όπου τα τσίπουρα έφτασαν πολύ νωρίτερα από το φαγητό). Κάπου εδώ το ρολόι έδειχνε 12 τα μεσάνυχτα και είχαμε ακόμα 2 γύρες και ένα γλυκό. 

Ευτυχώς το 3ο σετ από μεζέδες ήρθε στην ώρα του, ενώ δυστυχώς η τέταρτη άργησε εξίσου πολύ. Έχοντας πια χάσει την όρεξή μας, με το που ήρθε η τέταρτη γύρα, ζητήσαμε και το γλυκό ώστε να “τελειώνουμε” και έχοντας πάει περίπου 1 το βράδυ φύγαμε, εντελώς απογοητευμένοι από αυτό που ζήσαμε.

Δεν θα αγγίξω καν το θέμα Covid-19 & και τα απαραίτητα μέτρα…

Το μόνο παρήγορο η ποιότητα και οι γεύσεις του φαγητού από τον Γρηγόρη Χέλμη και τα απίθανα αποστάγματα του Lost Lake Distillery.

Δυστυχώς, η γεύση που μας μένει από την βραδιά είναι πικρή, καθώς δεν μπορέσαμε να απολαύσουμε τον πρωταγωνιστή της βραδιά, που θα έπρεπε να είναι η εμπειρία Με Ζεν.

Για ιστορικούς λόγους ακολουθούν μερικές φωτογραφίες των πιάτων: