Είμαι σίγουρος ότι οι περισσότεροι θα αναφωνήσετε όχι και θα έχετε δίκιο. Άλλωστε είναι πολύ γνωστό ότι ο Dom Perignon δεν ήταν ο πρώτος που ανακάλυψε την παραδοσιακή μέθοδο παραγωγής αφρωδών οίνων. Είχαν προηγηθεί οι οινοποιοί της Limoux.

Η πρώτη αναφορά, σε κείμενα, του αφρώδους οίνου από την περιοχή της Limoux εμφανίστηκε το 1531 σε έγγραφα που έγραψαν οι Βενεδικτίνοι μοναχοί των σε ένα μοναστήρι στο Saint-Hilaire. Ο θρύλος άλλωστε θέλει τον Dom Perignon να μαθαίνει την οινοποίηση του αφρώδους οίνου καθώς μόναζε στο εν λόγω μοναστήρι.

Αλλά αρκετά με τις ιστορικές αναφορές, ας περάσουμε στο ζουμί του άρθρου (ζουμί = αφρώδης οίνος!!!!).

Η ομάδα του Mr. Vertigo οργάνωσε μια γευσιγνωσία για να δούμε τις διαφορές, τις ομοιότητες και τί είναι γενικότερα γαλλικό αφρώδες κρασί (πάντα παραγόμενο με την παραδοσιακή μέθοδο). Και όλα αυτά, δοκιμάζοντας τα κρασιά τυφλά. Βέβαια επειδή είναι και λίγο πειραχτήρια, είχαν βάλει στην δοκιμή ένα ελληνικό αφρώδες (για εμάς το καλύτερο), παραδοσιακής μεθόδου, για να δούμε πόσα απίδια πιάνει ο σάκος!

Πού έγιναν όλα αυτά θα ρωτήσετε; Νομίζω ότι η απάντηση είναι απλή. Στον φιλόξενο χώρο της κάβας Mr. Vertigo. Εμάς, μας αρέσει πολύ ο χώρος και ιδιαίτερα το γεγονός ότι είναι λίγοι οι συμμετέχοντες που κάνει την γευσιγνωσία πολύ ενδιαφέρουσα και υπάρχει αρκετός χώρος για σχόλια από όλους. Μόνη παραφωνία ίσως τα σχετικά άβολα καθίσματα.

Στο δια ταύτα λοιπόν. Μετά από την ενδελεχή εισαγωγή του Γρηγόρη Μιχαήλου για τα αφρώδη κρασιά και τον τρόπο παραγωγής τους (είτε πρόκειται για την παραδοσιακή είτε για τις σύγχρονες μεθόδους), τις ιδιαιτερότητες της οινοποιητικής ζώνης της Καμπανίας αλλά και τις απαιτήσεις της Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης (ΠΟΠ), περάσαμε στην τυφλή δοκιμή των κρασιών.

Πριν σας αποκαλύψω τα τί και τα πώς της δοκιμής, να αναφέρω ότι ήταν χωρισμένη σε 2 flights των 4 και 3 κρασιών αντίστοιχα.

Τα κρασιά που δοκιμάσαμε έχουν ως εξής:

• Domaine Karanika – Brut Cuvée Prestige
• Champalou – Brut
• Ladron – Atmosphères Brut (Méthod Traditionnelle) N.V.
• Kuetzen-Bas – Crémant d’Alsace
• Benoît Lahaye – Brut Nature
• Tissot – Crémant du Jura
• Tissot – Indigène Extra Brut

Όπως βλέπετε, ούτε μία ούτε δύο αλλά 5 οινοποιητικές περιοχές της Γαλλίας παρέλασαν από τη ποτήρια μας. Και αυτό όπως αντιλαμβάνεστε ειχε αντίκτυπο και στις ποικιλίες που χρησιμοποιούνται κατά την οινοποίηση.

Μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι το επίπεδο των κρασιών ήταν ιδιαίτερα υψηλό. Αν κάποιος μου έλεγε πριν από τη δοκιμή ότι η σαμπάνια του Benoît Lahaye θα ξεχώριζε δύσκολα, σίγουρα δεν θα τον πίστευα. Όμως κατά τη γευστική δοκιμή πραγματικά δεν ξεχώριζε όσο θα περίμενα.

Τα κρασιά ιδιαίτερα πολύ, με τα κρασιά του Jura να ξεχωρίζουν για το αρκετά ιδιοσυγκρασιακό τους στύλ (αρκετά οξειδωτικά). Αντίστοιχα το ανερχόμενο αστέρι της ζώνης της Σαμπάνιας, που εφαρμόζει βιοδυναμικες μεθόδους καλλιέργειας, εμφάνιζε στο κρασί του το στοιχείο της ελαφριάς οξείδωσης ενώ το Cremant d’ Alcase ήταν ένα πολύ ευκολοπιοτο κρασί με αρκετά παιχνιδιάρικη μύτη.

Και κάπου εδώ, λίγο πριν κλείσουμε, θα ήθελα να εστιάσουμε στο εξής γεγονός. Πριν την αποκάλυψη των κρασιών και του τι είναι τι, ερωτηθήκαμε για το ποιο είναι ήταν κατά την άποψη των παρευρισκόμενων το αγαπημένο τους από αυτά που δοκίμασαν. Το εντυπωσιάκο ήταν ότι με βραχεία κεφαλή πρώτο ήρθε το ελληνικό κρασί. Η πολύ όμορφη λεμονάτη μύτη του και η ωραία δομή στο στόμα έκαναν πολύ κόσμο να το πρότιμήσει.

Φαίνεται τελικά ότι τα κρασιά που παράγει ο Lawrence στην οινοποιητική ζώνη του Αμύνταιου είναι εντυπωσιακά και ιδιαίτερα και μπορούν να σταθούν δίπλα σε πραγματικά πολύ νόστιμα κρασιά με ιστορία αρκετών εκατοντάδων χρόνων.

Είμαι σίγουρος ότι η ομάδα του Mr. Vertigo θα συνεχίσουν να μας εντυπωσιάζουν με τις γευστικές δοκιμές που θα διοργανώνουν στο μέλλον.