ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΙΣΛΑΝΔΙΑ (ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ)

Σας αφήσαμε στο τέλος της έκτης ημέρας… Την επόμενη ξεκινάει ο Χρυσός Κύκλος…

Ημέρα 7η:

Τι είναι όμως ο Χρυσός Κύκλος; Δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια τριάδα εντυπωσιακών τοποθεσιών / αξιοθέατων, σε απόσταση όχι μεγαλύτερη από 2 ώρες οδήγηση από το Ρέικιαβικ. Βέβαια, αυτά τα 3 δεν τα λές και λίγα….

Αυτά είναι τα: Εθνικό Πάρκο Þingvellir, η γεωθερμική περιοχή του Geysir και ο καταρράκτης Gullfoss.

Πέραν από την ομορφιά τους, αυτό είναι το δεύτερο στοιχείο που έχει συντελέσει και στην δημοφιλία τους, η εγγύτητα στην πρωτεύουσα εξασφαλίζει ότι είναι επισκέψιμα καθ’ όλο το χρόνο.

Το εθνικό πάρκο φημίζεται για 2 διαφορετικούς, μεταξύ τους, λόγους.

Ο πρώτος είναι καθαρά γεωλογικός. Στο σημείο αυτό η ευρασιατική τεκτονική πλάκα συναντάται με την αμερικάνικη και το αποτέλεσμα αυτών είναι εκτεθειμένο και εμφανές σε όλους. Άλλωστε, είναι μια από τις ελάχιστες περιοχές παγκοσμίως όπου ένα τέτοιο γεωλογικό γεγονός είναι παρατηρήσιμο από όλους.

Θα σας δοθεί η ευκαιρία, στο πάρκο, να περπατήσετε ανάμεσα στις 2 τεκτονικές πλάκες. Πραγματικά εντυπωσιακό, και καθώς περπατάτε, πάρτε λίγο χρόνο για να συνειδητοποιήσετε που βρίσκεστε. Στο τέλος του μονοπατιού, θα βρείτε άλλον έναν μικρό καταρράκτη. Τι πρωτοτυπία, άλλωστε, για την Ισλανδία. Το διαφορετικό εδώ, που αξίζει να τον επισκεφτείτε είναι η ωραία εξέδρα που έχουν στήσει οι υπεύθυνοι του πάρκου.

Ο δεύτερος είναι ιστορικός και αφορά στο γεγονός ότι κατά τον 10ο αιώνα μ.Χ. (930 μ.Χ.) είναι ο χώρος σύσκεψης του πρώτου δημοκρατικά εκλεγμένου κοινοβουλίου. Το κοινοβούλιο θα συνέρχεται σε σώμα μια φορά το χρόνο και θα δίνεται η ευκαιρία να λυθούν διαφορές μεταξύ των 10 φυλών του νησιού, να δικάζονται οι εγκληματίες καθώς και η ψήφιση και η εφαρμογή των νόμων.

Συνολικά ένα πολύ όμορφο πάρκο, το οποίο έχει και αρκετές πεζοπορικές διαδρομές, για τους ενδιαφερόμενους για τέτοια είδη δραστηριοτήτων. Στο χώρο του πάρκου, υπάρχει και πωλητήριο αλλά και καφετέρια.

Συνέχεια του Golder Circle με τη γεωθερμική περιοχή Geysir.

Η περιοχή περιλαμβάνει αρκετούς θερμούς πίδακες. Ο γνωστότερος όλων, ο Geysir, σε αυτή την φάση δεν είναι ενεργός. Οι φάσεις αυτές διαρκούν κάποια χρόνια. Όταν είναι ενεργός, μπορεί να εκτοξεύσει νερό μέχρι και σε 70 μέτρα ύψος. Παρ’ όλα αυτά, παγκοσμίως όλοι οι θερμοί πίδακες είναι γνωστοί ως γκείζερ, και ονοματίστηκαν από αυτόν τον πίδακα.

Σήμερα πια, εντυπωσιακότερος όλων είναι ο Strokkur, ο οποίος εκτοξεύει τους πίδακες θερμού νερού μέχρι τα 40 μέτρα ψηλά. Η συχνότητα είναι περίπου ένας πίδακας ανά 5 λεπτά. Συνεπώς, αν περιμένετε κάποια λεπτά, σίγουρα θα πετύχετε κάποια καλή εκτόξευση.

Εμείς πάντως τα καταφέραμε. Απλώς θέλει λίγη προσοχή εκεί που θα στέκεστε, ώστε να μην καείτε από το καυτό νερό. Σίγουρα πολύ εντυπωσιακό θέαμα.

Ανενεργός κρατήρας

Τελευταίο κομμάτι του Golden Cirle ο καταρράκτης Gullfoss. Άλλος ένα εντυπωσιακός καταρράκτης που θα συναντήσετε στο νησί. Μπορεί να μην εντυπωσιάζει με την ορμητικότητα του, όπως ο Dettifoss, όμως είναι και αυτός αρκετά ισχυρός. Εντυπωσιακότερο στοιχείο αυτού του καταρράκτη είναι τα επίπεδά του.

Για να τον δείτε, μπορείτε είτε να τον απολαύσετε από την αποβάθρα που έχει στηθεί ψηλά, αλλά αν αρκεστείτε εκεί θα έχετε χάσει πολλά. Κατεβείτε στο κάτω επίπεδο και δεν θα το μετανιώσετε. Να βάλετε ένα αδιάβροχο μπουφάν, γιατί σε κάποια σημεία του μονοπατιού προς τον καταρράκτη θα βραχείτε. Όμως αξίζει τον κόπο. Εμείς ήμασταν τυχεροί και είδαμε και ένα πανέμορφο ημικυκλικό ουράνιο τόξο.

Όπως έχετε αντιληφθεί στην μέχρι τώρα αφήγησή μας, η Ισλανδία είναι γεμάτη με διάφορα γεωλογικά αξιοθέατα. Άλλα άκρως εντυπωσιακά και ενδιαφέρονται και δείχνουν το μεγαλείο της φύσης, άλλα λιγότερο εντυπωσιακά. Ένα από αυτά της δεύτερης κατηγορίας είναι και ο κρατήρας Kerið.

Έτσι, πριν κλείσουμε την ημέρα μας, βάλαμε πορεία προς εκεί. Το πρώτο που θα σας ξενίσει εδώ είναι ότι θα πρέπει να πληρώσετε εισιτήριο. Όταν εμείς τον επισκεφθήκαμε το εισιτήριο ήταν της τάξης των 4 ευρώ, συνεπώς αποφασίσαμε ότι άξιζε τον κόπο να δοκιμάσουμε.

Kerið

Ο κρατήρας δεν είναι το εντυπωσιακότερο αξιοθέατο του νησιού, το οποίο αν το χάσετε θα έχετε χάσει κομμάτι της γοητείας του. Αλλά, κατεβαίνοντας το μονοπάτι – μην περιμένετε κάτι δύσκολο, έχει και σκαλάκια – θα δείτε το νερό στο κέντρο του κρατήρα, με τους όμορφους χρωματισμούς του.

Επιστροφή στο Ρέικιαβικ, για να κλείσουμε την ημέρα μας με φαγητό.

Ημέρα 8η

Φτάνοντας στην ουσιαστικά τελευταία μας ημέρα επί Ισλανδικού εδάφους, πραγματοποιήσαμε μάλλον την πιο ενδιαφέρουσα, από όσες δραστηριότητες κάναμε. Ανάβαση σε παγετώνα.

Στην Ισλανδία διοργανώνονται πάρα πολλές διαφορετικές δραστηριότητες στις οποίες μπορείτε να συμμετέχετε. Πληροφορίες για αυτές μπορείτε να βρείτε σε διάφορα σημεία ενημέρωσης τουριστών.

Εμείς κλείσαμε ανάβαση στον παγετώνα Sólheimajökull, τον παγετώνα για τον οποίο σας είχαμε μιλήσει στην αρχή του αφιερώματος. Ο παγετώνας έχει περίπου 8 χιλιόμετρα μήκος και 2 χιλιόμετρα πλάτος. Βρίσκεται πολύ κοντά στα ηφαίστεια Katla και Eyjafjallajökull. Το πρώτο βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια ενός γειτονικού παγετώνα, εν ονόματι Mýrdalsjökull, ενώ το δεύτερο το γνωρίζετε όλοι από την έκρηξή του, το 2010, όπου παρέλυσαν οι πτήσεις στην βόρεια Ευρώπη, λόγω της σκόνης που εκτινάχθηκε στον αέρα.

Ήμασταν και ιδιαίτερα τυχεροί, καθώς στο slot που επιλέξαμε, δεν υπήρχε κάποιος άλλος στο γκρουπ (συνήθως τα γκρουπ είναι μέχρι 12 άτομα). Εξειδικευμένο εξοπλισμό θα σας δώσουν εκεί (π.χ. καρφιά για τα παπούτσια). Εσείς καλό είναι να φοράτε ένα αδιάβροχο παντελόνι, να έχετε γάντια, σκουφί και κασκόλ, ενώ θα ήταν ιδιαίτερα καλό αν φορούσατε παπούτσια τύπου μποτάκι, ώστε να προστατεύεται ο αστράγαλός σας.

Δεν θα σας αναφέρω περισσότερες συμβουλές περί τί και πώς για την ανάβαση. Ο οδηγός σας θα σας τα εξηγήσει όλα. Φροντίστε να ακολουθείτε τις οδηγίες του και όλα θα πάνε καλά.

Ένα από τα εντυπωσιακότερα δεδομένα, που πρέπει να αναλογιστείτε όταν ανεβαίνετε το παγόβουνο είναι ότι πατάτε, πιθανότατα, σε εξαιρετικά ηλικιωμένο κομμάτι πάγου. Επίσης κάτω από το κομμάτι πάγου στο οποίο περπατάτε, υπάρχει πιθανότατα ένα πολύ ευρύ δίκτυο σπηλιών, δημιουργημένες μέσα στον πάγο. Αν πάτε στην Ισλανδία τον χειμώνα, μπορείτε να κάνετε τέτοιου είδους δραστηριότητες, τους καλοκαιρινούς μήνες όμως είναι απαγορευμένες, καθώς είναι ιδιαίτερα επικίνδυνες.

Κλείνοντας η οδηγός μας μάς έβαλε να πιούμε νερό από ένα μικρό ρυάκι στην επιφάνεια του παγετώνα, με τον τρόπο που το κάνανε οι Ισλανδοί. Ξαπλώνεις μπρούμυτα πάνω στον πάγο, αλλά χρησιμοποιώντας κάποιο ξύλο ή άλλο εργαλείο, το οποίο στερεώνεις στον πάγο, το χρησιμοποιείς για να μην ακουμπάς στον πάγο. Βάζεις το πρόσωπο μέσα στο ρυάκι και πίνεις νερό. Το νερό που θα πιείτε είναι ταυτόχρονα το αρχαιότερο και πιο φρέσκο νερό που θα έχετε πιει στη ζωή σας!

Ο γράφων, πίνοντας νερό κατά τον Ισλανδικό τρόπο!

Στην επιστροφή μας από την περιπέτεια στον παγετώνα, σταματήσαμε και στην μικρή πόλη Selfoss. Εκεί βρίσκεται ο τάφος του Αμερικάνου παγκόσμιου πρωταθλητή στο Σκάκι Bobby Fischer. Και σαν φαν του σκακιού, δεν θα μπορούσα να μην περάσω από εκεί.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει και μια μικρή σκακιστική λέσχη με το όνομά του που υπάρχει στην πόλη. Εκεί, με ένα μικρό αντίτιμο, μπορείτε να μπείτε και να περιηγηθείτε στο ιδιότυπο μουσείο που έχει στηθεί εκεί.

Επιστροφή στο Ρέικιαβικ. Κατεύθυνση στο λιμάνι, για περπάτημα. Όταν βρισκόμασταν εμείς εκεί πέσαμε πάνω στο Σαββατοκύριακο της Γιορτής του Ναυτικού. Στο πλαίσιο αυτής γινόντουσαν πολλές εκδηλώσεις. Πολλά παιχνίδια για τα παιδιά, παρουσίαση των υπο-προϊόντων των ψαράδων (δηλ. ψάρια που δεν τρώγονται μεν, είναι ιδιαίτερα δε), γευστικές δοκιμές από τοπικά προϊόντα (λίπος φάλαινας, πατέ συκωτιού μπακαλιάρου και διάφορα άλλα – δοκιμάσαμε όπως καταλαβαίνετε – ) μέχρι και επίδειξη θαλάσσιας διάσωσης από αέρος.

Στο χώρο του λιμανιού υπάρχουν και διάφορα εστιατόρια, ενώ εκεί βρίσκεται και το μουσείο της φάλαινας όπου μπορείτε να μπείτε και να δείτε αντίγραφα φαλαινών σε κανονικό μέγεθος.

Κλείνοντας στα της πόλης, μην παραλείψετε να επισκεφθείτε το κτήριο της όπερας. Ονομάζεται Harpa και εγκαινιάστηκε το 2011. Ο αρχιτέκτονας στον σχεδιασμό του “χρησιμοποιεί το φως, το χρώμα και τα φυσικά φαινόμενα για να ελέγξει πώς η σωματική κίνηση, η αισθησιακή δέσμευση και η αλληλεπίδραση του σώματος και του εγκεφάλου επηρεάζουν την αντίληψή μας για το περιβάλλον μας”.

Μην διστάσετε να μπείτε μέσα και να απολαύσετε το παιχνίδισμα του φωτός στα εξάγωνα γυάλινα παράθυρά του.

Κλείνοντας την ημέρα μας, αφήσαμε για το τέλος τη  γνωστότερη θερμή λίμνη του νησιού, την Blue Lagoon. Βρίσκεται περίπου μισή ώρα νότια του Ρέικιαβικ, στο δρόμο που οδηγεί στο Keflavik, το αεροδρόμιο. Είναι πράγματι πιο οργανωμένη από αυτή της λίμνης Myvatn και πιο λουξ. Στην τιμή του εισιτηρίου περιλαμβάνεται και ένα δωρεάν ποτό από το μπαρ που υπάρχει μέσα στη λίμνη και μπορείτε να το απολαύσετε  όσο απολαμβάνετε και το μπάνιο σας.

Κάπου εδώ ολοκληρώνεται το ταξίδι μας στη μαγευτική νησιωτική χώρα. Αν και μας είχαμε ακόμα μισή σχεδόν ημέρα παραμονής στο Ρέικιαβικ, την περάσαμε κάνοντας βόλτες στο κέντρο της πόλης, απ’ όπου και θα δείτε μερικές φωτογραφίες ακόμα.

Ακολουθεί και ένα τέταρτο μέρος του αφιερώματος, με γενικές πληροφορίες για την χώρα και το τί μπορείτε να κάνετε εκεί… Και βέβαια άφθονο φωτογραφικό υλικό για μια ακόμα φορά…

Leave a Reply