Αν διαβάζετε αυτό το ιστολόγιο τότε υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να παρακολουθήσατε και το φετινό Masterchef. Επομένως, η λογική μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι υπάρχει και πολύ μεγάλη πιθανότητα να γνωρίζετε τον Σελιμ, τον Κούρδο διαγωνιζόμενο, ο οποίος διατηρεί ένα εστιατόριο στο Πεδίον του Άρεως.

Ακολουθώντας το πολύ μεγάλο hype που υπάρχει γύρω από το όνομα του, αποφασίσαμε να πάμε κι εμείς στο μαγαζί και να δοκιμάσουμε τα εδέσματα που ετοιμάζει.

Καταρχάς πρώτη εντύπωση ήταν ότι το μαγαζί ήταν γεμάτο μέσα κι έξω, ενώ ήταν απλώς μια Τρίτη. Συνεπώς, αν σκέφτεστε να πατε εκεί ΠΣΚ, καλύτερα να κάνετε κράτηση.

Την παραγγελία μας την πήρε ο ίδιος ο εστιάτορας, ο οποίος και καλωσόριζε σχεδόν όλους τους καλεσμένους.

Ο χώρος ιδιαίτερα λιτός με παλιομοδίτικες καρέκλες και τραπέζια στο εξωτερικό προαύλιο, αλλά με θέα το πάρκο.

Ο κατάλογος που μας ήρθε ήταν ιδιαίτερα μεγάλος και αυτό ήταν προβληματικό, καθώς χαθήκαμε μέσα του, ψάχνοντας να βρούμε τί θα δοκιμάσουμε. Πάντως, όταν το αναφέραμε στον Σελιμ, μας είπε ότι θα τον αλλάξει σε λίγο καιρό καθώς αναγνωρίζει κι ο ίδιος το πρόβλημα.

Προχωρώντας στα πιο ουσιώδη, παραγγείλαμε 4 πιάτα, τα οποία για 2 άτομα ήταν υπεραρκετά.

Στην αρχή μας ήρθε ένα λαχματζούν. Μαλακή και λεπτή πιτούλα και μια στρώση κοκκινιστό κιμά από επάνω. Ιδιαίτερα νόστιμο πιάτο και παρόλο που το ζητήσαμε πικάντικο, δεν ήταν αρκετά.

Ακολούθησαν οι πίτες Καισαρείας: 2 καλοτηγανισμένα φύλα κρούστας που περιείχαν πικάντικο παστουρμά, ντομάτα και κασέρι. Εξαιρετικό πιάτο, το οποίο συνοδευόταν από μια ελαφριά σως από γιαούρτι και σουμάκ.

Συνεχίσαμε με τα κυρίως. Διαλέξαμε Χουνκιάρ Μπεγεντί και Ισκεντέρ Κεμπάπ. Το πρώτο, αν τυχόν δεν γνωρίζετε, είναι κοκκινιστό μοσχαράκι σε μικρά κομμάτια με πουρέ μελιτζάνας. Πολύ τρυφερό το κρέας και με πολύ ενδιαφέροντα μπαχαρικά στη σάλτσα, τα οποία ξέφευγαν από το κλασικό συνδυασμό κανέλα με κόκκους μπαχάρι. Ο πουρές ωραίος, πυκνός με ενδιαφέρουσα υφή, νομίζουμε όμως ότι του έλειπε λίγο το αλατι.

Σε ό,τι αφορά το δεύτερο πιάτο, μια βέργα κεμπάπ, συνοδεία ψιλοκομμένης πίτας με κόκκινη σάλτσα και σως από γιαούρτι. Το κεμπάπ τρυφερό και καλομαγειρεμένο. Στο συγκεκριμένο πιάτο, ο κατάλογος ανάφερε ότι στο τέλος περιχυνόταν με βούτυρο, κάτι που δεν διαπιστώσαμε.

Δεν θα μπορούσαμε σε ένα μαγαζί που έχει τουρκική και κουρδική κουζίνα, να μην παραγγείλουμε γλυκό για το τέλος. Κι αυτό δεν θα μπορούσε να ήταν άλλο από  ένα Καζάν Ντιπί. Εξαιρετική και γευστική η κρέμα, όμως η πολλή κανέλα επισκίαζε την αναμενόμενη γεύση καμμένου.

Σε ό,τι αφορά τα ποτά χαρήκαμε όταν είδαμε ότι στον κατάλογο υπήρχε η μπύρα Ζέος και μάλιστα η μαύρη. Πρόκειται για μια απαστερίωτη μπύρα, σε συσκευασία λίτρου σε πλαστικό μπουκάλι. Αξίζει να την δοκιμάσετε για την διακριτική καραμελέ γεύση της.

Aν αυτά που διαβάσατε σας φάνηκαν πολλά να έχετε υπόψη σας ότι είναι μόλις ένα πολύ μικρό κομμάτι από τον τωρινό κατάλογο. H κατάσταση σηκώνει και δεύτερη επίσκεψη – μείνετε συντονισμένοι!